Veel bestuurders die ik begeleid hebben afscheid moeten nemen van een enerverende politieke loopbaan. Een ambt met aanzien en never a dull day. Het is dan vreemd om opeens fulltime thuis te zitten, ook voor je naaste familieleden.

In deze beginfase zie ik vaak dat bestuurders vanuit een reflex maar weer snel gaan solliciteren. Zo van: als ik gauw een nieuwe baan heb, dan is alles weer okee. Meestal werkt dit niet en worden ze vaak afgewezen of niet eens op gesprek uitgenodigd. Ook merken ze dat het politieke ambt toch wel gezorgd heeft voor roofbouw op hun vitaliteit en zingeving.

De beste remedie is vaak rust en inspiratie zoeken, en op zoek gaan naar de persoon waar je je echt comfortabel bij voelt. Een stap in je loopbaan hoeft niet altijd een stap op de maatschappelijke ladders te zijn. Misschien zijn er wel verborgen talenten waar je nu eindelijk iets mee kunt doen.

Onbevangen genieten van deze nieuwe levensfase, daar ligt toch wel de sleutel voor een nieuwe loopbaanstap. Probeer eens wat uit, zoek inspirerende netwerkcontacten op en waag de sprong in het diepe!